پس از باران، خورشید نمایان می شود و نور گرم آفتاب بر زمین می تابد. اکنون بعد از ظهر است. آب زلال چشمه در جویی کنار خیابان پوشانده شده با تکه‌های سنگ خاکستری پر رنگ جریان دارد و صدایی گوشنواز به گوش می رسد. مردی قوی هیکل با چکش، غذای «تسی با»، نوعی لقمه برنجی درست می کند. در نزدیکی او، چند سگ در حال ورجه وورجه کردن هستند. گربه ای کنار آستانه در با چشمانی نیمه باز دراز کشیده و با خیال راحت بیرون را تماشا می کند.
پیش از سفر به شهرستان باستانی جائوهوا، نگران آن بودم که به علت تغییرات بسیار برای منابع گردشگری، زیبایی و ماهیت اصلی شهرستان از بین رفته باشد. اما پس از رسیدن به مقصد، بسیار شگفت زده شدم. ساختمان‌های این جا بناهای قدیمی است و نشانگر به کار گرفتن صنعت صحیح از مهارت های سنتی است. صاحبان این ساختمان‌ها مردمان محلی هستند که از طریق امور تجاری زندگی خود را می گذرانند. ساکنان محلی به راحتی و در حالت عادی زندگی می کنند و صنعت گردشگری زندگی روزمره این شهرستان باستانی را تخریب نکرده‌است.
جاذبه‌های به جا مانده در شهرستان باستانی جائوهوا، تاریخ منجمد و گذشته را بیان می کند. اما به نظر من، هنوز هم نوعی تاریخ محرک و زنده در این شهرستان باستانی وجود دارد که در میان روزمرگی های محلی حفظ شده‌است. شهرستان باستانی جائوهوا یک شهرستان قدیمی به سبک دوران سه حکومت(220 م - 280 م) است.
نوعی بوی «کهنگی» واقعی از شهرستان باستانی جائوهوا به مشام می رسد. اما چنین «کهنگی» به عقب ماندگی و سکون اشاره نمی کند بلکه به معنی سادگی و سنت است. مردم نسل به نسل این سادگی و سنت را منتقل کرده اند. حتی ساختمان‌های باستانی این شهرستان نیز وقار و شکوه از خود به نمایش می گذارند. مردم محلی با آرامش خود، ریشه غنی فرهنگی و پیشینه دیرینه تاریخی، شهرستانی با قدمت را شکل داده اند که از طریق آن جریان زندگی در میان رگ های فرهنگی آن « طی هزاران سال قطع نشده و سبب درخشندگی این شهرستان باستانی و کوچک شده‌است.
