«روستای ما تا مدت ها برق نداشت. پس از غروب خورشید، همه جا تاریک می شد و به ناچار خیلی زود می خوابیدیم. شب ها سکوت مطلق بود، تا آن جا که صدای حیوانات از دور دست ها به خوبی شنیده می شد. شب هنگام اگر به چیزی نیاز داشتیم حتما باید چراغ گردسوز روشن می کردیم که آن هم اغلب دود می کرد و از دود آن نوک بینی امان همیشه سیاه می شد و مایه خنده دیگران..»
روستای کوچک و قدیمی «بیِ چانگ تان» در ساحل غربی رودخانه زرد سال‌هاست که پابرجا مانده است. سالخوردگان محلی بر ستون خانه های روستایی تکیه زده و نجواکنان روزگار گذشته خود را نقل می کنند.
بازگشت به سال های د ور
شاید به سبب صدای آب رودخانه زرد و یا نجوای آرام سالخوردگان محلی است که حس و حال ایجاد شده فعلی روستای بیِ چانگ تان شهرستان یینگ شوئی چیائو واقع در ناحیه شاپواتوئو شهر جونگ وی استان نینگ شیا که تنها بیش از 30 خانواده دایمی در آن زندگی می کنند، حال و هوای گذشته را حفظ کرده و مانند این است که به روزگار نسل های پیشین بازگشته است، تا آن جا که حتی هیچ گونه هیاهو و جنب و جوش در هنگام مبادلات کالا هم احساس نمی شود!
گرد هم آمدن سالخوردگان کنار چرخ آبی و تماشای آب رودخانه زرد که از دره سرازیر می شود نیز، سبب تخلیه روحی و آرامش هر رهگذری می شود.
روستای بیِ چانگ تان در ساحل شمالی دره رودخانه زرد در دل کوه‌های بلند و بر فراز سراشیبی قرار گرفته است. این روستا در واقع بر اثر فرسایش آبی رودخانه زرد شکل گرفته و بر همین اساس نیز نامگذاری شده‌است. «بیِ چانگ تان» به معنی «خشکی در سمت شمال» است.
حالا، وقتی که در محله های این روستا قدم بزنید، متوجه می شوید که ساکنان محلی نسل به نسل به خوبی از این زمین نگه داری کرده اند. اکنون با توجه به راه‌اندازی تجهیزات زیربنایی برق، جاده و اینترنت، روستای بیِ چانگ تان دیگر مسدود نیست، اما سکوت و آرامشی که در طول سال های بسیار در منطقه حفظ شده، هنوز هم در این روستا به جا مانده‌است.
پس از ورود به روستا، یک چرخ آبی در کنار رودخانه زرد توجه رهگذران را به خود جلب می کند. این چرخ آبی، مزارع با مساحت بیش از 134 هزار متر مربع را آبیاری می کند. پیش از سفر، شهرت این چرخ آبی را شنیده بودم، این که لقب «چرخ آبی اول استان نینگ شیا» را به خود اختصاص داده‌است. متاسفانه، روزی که من به این محل رسیدم، این چرخ آبی در دست تعمیر بود.
