این زن که خود را خوش شانس می داند "زا یان یی" نام دارد. او خود را خوش شانس می شناسد، چرا که موسیقی "نن" را می فهمد.
مردم شهر "چوان جوئو" بسیار به نوشیدن چای علاقه دارند. مهم ترین بخش مهمان نوازی برای آن ها، آماده کردن چای برای مهمانان است. آنان دوست دارند در فضایی که آغشته به عطر چای است درباره کار و مسایل دیگر صحبت کنند. اما در آموزشگاه بانو یان یی، ما نه تنها چای خوش عطر نوشیدیم، بلکه یک هدیه ویژه هم دریافت کردیم و آن شنیدن هنر موسیقی نن بود. او برای ما نواخت و با صدای زیبایش خواند.
هنرمندان چوان جوئو براساس ویژگی های موسیقی نن، آن را به سه بخش انگشت گذاری، نت نویسی و آهنگسازی تقسیم کردند تا بتوانند این هنر را آموزش داده و به علاقه مندان انتقال دهند. مردم محلی، موسیقی نن را با سازهای موسیقی سنتی چین اجرا می کنند. آن ها در روزهای عید در کنار هم نشسته و از اجرا و شنیدن این سبک موسیقی لذت می برند.
بانو زای یان یی، در سن شش سالگی شروع به یادگیری نواختن ساز سنتی چینی به نام "پی پا" کرد. در آن زمان، موسیقی نن، تنها یک سرگرمی برای او بود. اما در 20 سالگی، او به جاذبه های این موسیقی پی برد و عاشق این هنر شد. اکنون، بخشی از زندگی او وابسته به موسیقی نن است.
او استاد این هنر است و در میان هنرجویانش، اساتید انگلیسی هم حضور دارند. او هم مانند دیگر زنان به موسیقی پاپ علاقه دارد. این زن اغلب خود را خوش شانس می نامد. مفهوم خوش شانسی برای او، پافشاری بر رسیدن به خواسته هایش است.
سال 2012 میلادی، او که در موقعیتی خوب در کشور سنگاپور به آموزش موسیقی می پرداخت، بدون هیچ تردیدی تصمیم گرفت تا برای تعمیم و گسترش موسیقی "نن" به زادگاهش بازگردد. او با اشاره به تصمیمش می گوید: "با خبر شدم که شهر "چوان جوئو" به عنوان زادگاه موسیقی نن در حال اجرای رقص و آواز مربوط به موسیقی نن است، تا هویتش را زنده نگه دارد." او که نواختن و خواندن موسیقی نن برایش همچون حس شاد بازیست، بر این باور است که هنر و فرهنگ سنتی نباید محدود باشد بلکه باید نگاه بین المللی پیدا کند.
