طرح روی جلد «اکونومیست»؛ تکرار استاندارد دوگانه غربی‌ها در قبال چین

این رویکرد در غیرحرفه‌ای بودن رسانه‌های غربی هنگام گزارش درباره چین آشکار است.

به عنوان مثال، در سال 2020 که پاندمی کرونا در سراسر جهان جولان می‌داد، چین تدابیری محدودکننده را برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا، به اجرا درآورد. روزنامه «نیویورک تایمز» مدعی شد که این تدابیر به قیمت گزاف محدود شدن آزادی‌های شخصی مردم به اجرا گذاشته می‌شوند.

با این وجود هنگامی که ایتالیا از این روش پیروی کرد و قرنطینه را در نواحی معین به اجرا گذاشت،‌ این روایت به این صورت تغییر پیدا کرد که اقدامات محدودساز احتمالا برای مهار و شکست این ویروس ضروری است.

با‌زی با کلماتی که رسانه‌های غربی انجام می‌دهند، مردم را به یاد ترفند دیگری که آنها به کار گرفته‌اند، می‌اندازد و آن «به چه قیمتی» است.

نگاهی به تیترهای برخی رسانه‌های غربی بیاندازیم؛ گاردین: «چین از تکرار تلفات غمبار کرونا در آمریکا اجتناب کرد اما به چه قیمتی؟»؛ فرانس 24: اقتصاد چین به نظر در حال ثبات است اما به چه قیمتی؟» و بی بی سی: چین در حال هوشمندتر شدن است اما به چه قیمتی؟».

«شو لیانگ» دانشیار دانشکده روابط بین‌الملل دانشگاه «مطالعات بین‌الملل پکن» این سبک گزارش رسانه‌های غربی درباره چین را «روایت معکوس» توصیف کرد. به گفته او آنها از یک سو با اکراه دستاوردهای چین را تایید می‌کنند، اما از سوی دیگر، از روایتی معکوس برای زیر سوال بردن تاب آوری این رویکرد چین استفاده می‌نمایند.

با این حال صرف نظر از تاکتیک‌های به کار گرفته شده توسط رسانه‌های غربی آنها نمی‌توانند از افول غرب یا تغییر این حقیقت که چین در حال اوج گرفتن است، جلوگیری کنند.