چرا توکیو و سئول باید همکاری چین-ژاپن-کره جنوبی را ارج نهند؟

متاسفانه «نشست سران چین-ژاپن-کره جنوبی» به مدت چهار سال و نیم یعنی از برگزاری هشتمین نشست در دسامبر 2019، به تعویق افتاد.

طی این بازه زمانی، به دلیل شیوع بیماری کرونا همکاری و تبادلات میان چین، ژاپن و کره جنوبی محدود شده بود. با این وجود، مانع بزرگتر این بود که ژاپن و کره جنوبی نتوانستند به طور عینی و معقولانه به توسعه چین نگاه کنند و سیاستی مستقل در قبال چین در پیش گرفتند.

ژاپن چین را به عنوان «بزرگترین چالش راهبردی» خود تعیین کرد و کره جنوبی چین ائتلافش با آمریکا را تقویت نمود و به بلوک‌های انحصاری در آسیا-اقیانوسیه پیوست و حتی از ایالات متحده و ژاپن در اتهام زنی در امور داخلی چین پیروی کرد.

دقیقا بخاطر سیاست‌های منفی ژاپن و کره جنوبی در قبال چین است که همکاری سه جانبه راکد مانده است. بنا بر این ژاپن و کره جنوبی باید نه فقط در خصوص سیاست منفی قبلی خود در قبال چین بازنگری کنند بلکه این همکاری سه جانبه را ارج نهند.

چین، ژاپن و کره جنوبی همسایگان نزدیک و شرکای سودمند متقابل هستند. ژاپن و کره جنوبی در روابطشان با چین باید به مسیر صحیح همکاری و دوستی پایبند باشند،‌ از خط کشی‌های ایدئولوژیکی پرهیز کنند،‌در مقابل مداخله نیروهای خارجی بایستند، خودمختاری راهبردی خود را حفظ کنند و در مقابل تمام انواع رویکردهای ضدجهانی سازی و «ریسک زدایی و جدا شدن» مقاومت نمایند.

علاوه بر این ژاپن و کره جنوبی باید بر اساس توسعه صلاح آمیز منطقه آسیا-اقیانوسیه و منافع مردم این منطقه با چین همکاری کنند، به منطقه گرایی باز پایبند باشند، چشم انداز امنیت مشترک، همه جانبه، مشارکتی و پایدار را عملی کنند و بر حل اختلافات و منازعات از طریق گفتگو و رایزنی تاکید ورزند.

این تنها راهی است که چین-ژاپن-کره جنوبی می‌توانند از طریق آن همکاری سالم، ثابت و پایدار را حفظ کنند.