خطای «صفحه آبی مرگ» مایکروسافت؛ افشاکننده واقعیتی تلخ

موضوعات امنیتی برای رفاه مردم تمام کشورها حیاتی هستند و فضای سایبری یک جامعه مشترک برای امنیت و مسئولیت انسانی است. شایان ذکر است که فضای مجازی نه فقط یک فناوری نوظهور و حوزه‌ای راهبردی است بلکه گسترش روابط قدرت‌های بزرگ نیز هست.

برخی کشورها مداما درباره امنیت حرف می‌زنند و مفهوم امنیت را تعمیم می‌دهند اما امنیت واقعی را نادیده می‌گیرند، امری که متناقض است. فضای سایبری نباید در دام رقابت شدید یا سرکوب بدخواهانه بیفتد، بلکه باید یکپارچگی منافع مبتنی بر اعتماد متقابل را در سطوح مختلف جامعه بین‌المللی ترویج کند.

واقعیت نشان داده که برای دستیابی به هدف حاکمیت جهانی اینترنت، نخست لازم است که گفت‌وگوهای دوجانبه و بسترهای همکاری بین کشورها، به ویژه بین قدرت‌های شبکه مربوطه ایجاد شود.

برای مثال چین و آمریکا چندین گفتگو و مذاکره در خصوص مقررات رفتار ملی در فضای سایبری و دیگر موضوعات کلیدی امنیت بین‌المللی برگزار کرده‌اند. دوما، حاکمیت شبکه پیش شرط همکاری چندجانبه در حاکمیت شبکه است، اما در عین حال، لازم است کشورها فعالانه در سازوکارهای حکمرانی همکاری چندجانبه جهانی مشارکت داشته باشند تا در مقیاس وسیع‌تر وارد گفتگو و مذاکره شوند و به دنبال اجماع جهانی باشند. سوما، درست مثل بسیاری دیگر از زمینه‌های حکمرانی جهانی، ترویج حکمرانی امنیت شبکه جهانی نمی‌تواند بدون حفظ اقتدار و جایگاه سازمان ملل متحد، حاصل شود.

برخی کشورها فضای مجازی را به عنوان میدان نبردی جدید برای رقابت راهبردی قدرت‌های بزرگ می‌بینند و «جدا شدن» را در فناوری اینترنت ترویج می‌کنند و به شکلی مصنوعی امنیت شبکه «حیاط کوچک با دیوارهای بلند» را ایجاد کرده و تضادهای ارزشی و منافع راهبردی خود را بر ثبات و هماهنگی فضای سایبری اولویت داده‌اند.

جامعه بین‌المللی باید به نظام حکمرانی امنیت شبکه جهانی با سازمان ملل به عنوان پلتفرم کانونی، پایبند باشد. کشورها باید به فلسفه رایزنی گسترده، کمک مشترک و منافع مشترک پایبند باشند، مدل‌های همکاری را ابداع کنند، از اقتدار و نقش سازمان ملل دفاع نمایند و آن را ارتقاء بخشند و نظام حکمرانی امنیت شبکه جهانی را در مسیری عادلانه، منصفانه و کارآمد حرکت دهند.