خطای «صفحه آبی مرگ» مایکروسافت؛ افشاکننده واقعیتی تلخ

خرابی صفحه آبی جهانی در سیستم عامل ویندوز مایکروسافت که روز جمعه رخ داد باعث شد تعداد زیادی از کاربران در سراسر جهان با خرابی رایانه‌ها روبرو شوند.

تحلیلگران می‌گویند احتمالا این اتفاق به دلیل یک بروزرسانی نرم افزار امنیتی طرف ثالث رخ داده است. این نابودی گسترده سامانه که به طور بالقوه می‌تواند به از دست رفتن داده‌های کاربران منجر شود، فراتر از یک مساله فنی است.

اتفاق «صفحه آبی مرگ» مایکروسافت به مردم خاطرنشان کرد که فضای مجازی بخشی مهم از فضای دیجیتال است و امنیت سایبری باید توسط جامعه بین‌المللی حفظ شود.

خطای صفحه آبی مرگ مایکروسافت در بسیاری از کشورها به اختلال پروازهای غیرنظامی، سفرهای ریلی و سامانه‌های بانکی منجر شد. «بورس اوراق بهادار لندن»، «شرکت راه آهن غرب ژاپن» و دستکم چهار بانک استرالیایی از جمله نهادهایی بودند که تحت تاثیر قرار گرفتند. در نتجیه این حادثه چندین خط هوایی ایالات متحده مجبور به زمین گیر کردن پروازهایشان شدند. این اتفاقات نشان دهنده طبیعت جهانی خطرات سایبری و یک تلاش دسته جمعی را از سوی کشورهای مستقل، سازمان‌های بین‌المللی، شرکت‌های اینترنتی، جوامع فنی و عامه مردم را برای مواجهه با آسیب پذیری فضای سایبری و خطراتی که به همراه دارد، می‌طلبد.

ما با اشتراک گذاری مسئولیت حکمرانی و بهبود مداوم سطح امنیت سایبری می‌توانیم از مزایای فناوری دیجیتال برای بهبود زندگی مردم در سراسر جهان استفاده کنیم.

جامعه جهانی با کمک فناوری اطلاعات به یک شبکه در هم تنیده‌ از منافع مشترک و سرنوشت مشترک تبدیل شده است. تضمین امنیت شبکه نیازمند همکاری تمامی بازیگران در فضای شبکه بین‌المللی است. خطای صفحه آبی مرگ مایکروسافت فقدان اجماع بر سر حکمرانی امنیت شبکه را برجسته ساخت.

اتکای محض بر شرکت‌های مطرح برای رهبری اقدامات امنیت شبکه، همانطور که برخی کشورها حامی آن هستند، ممکن است نه فقط مانع از اشتراک گذاری فراگیر نتایج حکمرانی شود، بلکه خطرات امنیتی تازه‌ای را نیز ایجاد کند.

منشاء فناوری شبکه را می‌توان در اقتصادهای توسعه یافته مثل آمریکا جستجو کرد که نیرومحرکه اصلیِ پشت توسعه اولیه اینترنت بودند و همچنین برای دوره‌ای خاص فناوری اینترنت انحصاری کردند.

بنا بر این غول‌های اینترنتی که این فناوری‌ها را انحصاری می‌کنند، صدای بلندی در حکمرانی فضای سایبری بین‌المللی دارند. با این وجود واقعیت این است که سیستم عامل ویندوز مایکروسافت بیش از یک بار اتفاقات «صفحه آبی مرگ» را در مقیاس گسترده تجربه کرده، که نشان می‌دهد حتی غول‌های اینترنتی جهانی نیز به دشواری قادرند خطرات و بحران‌های سیستمی شبکه را به تنهایی حل کنند.

موضوعات امنیتی برای رفاه مردم تمام کشورها حیاتی هستند و فضای سایبری یک جامعه مشترک برای امنیت و مسئولیت انسانی است. شایان ذکر است که فضای مجازی نه فقط یک فناوری نوظهور و حوزه‌ای راهبردی است بلکه گسترش روابط قدرت‌های بزرگ نیز هست.

برخی کشورها مداما درباره امنیت حرف می‌زنند و مفهوم امنیت را تعمیم می‌دهند اما امنیت واقعی را نادیده می‌گیرند، امری که متناقض است. فضای سایبری نباید در دام رقابت شدید یا سرکوب بدخواهانه بیفتد، بلکه باید یکپارچگی منافع مبتنی بر اعتماد متقابل را در سطوح مختلف جامعه بین‌المللی ترویج کند.

واقعیت نشان داده که برای دستیابی به هدف حاکمیت جهانی اینترنت، نخست لازم است که گفت‌وگوهای دوجانبه و بسترهای همکاری بین کشورها، به ویژه بین قدرت‌های شبکه مربوطه ایجاد شود.

برای مثال چین و آمریکا چندین گفتگو و مذاکره در خصوص مقررات رفتار ملی در فضای سایبری و دیگر موضوعات کلیدی امنیت بین‌المللی برگزار کرده‌اند. دوما، حاکمیت شبکه پیش شرط همکاری چندجانبه در حاکمیت شبکه است، اما در عین حال، لازم است کشورها فعالانه در سازوکارهای حکمرانی همکاری چندجانبه جهانی مشارکت داشته باشند تا در مقیاس وسیع‌تر وارد گفتگو و مذاکره شوند و به دنبال اجماع جهانی باشند. سوما، درست مثل بسیاری دیگر از زمینه‌های حکمرانی جهانی، ترویج حکمرانی امنیت شبکه جهانی نمی‌تواند بدون حفظ اقتدار و جایگاه سازمان ملل متحد، حاصل شود.

برخی کشورها فضای مجازی را به عنوان میدان نبردی جدید برای رقابت راهبردی قدرت‌های بزرگ می‌بینند و «جدا شدن» را در فناوری اینترنت ترویج می‌کنند و به شکلی مصنوعی امنیت شبکه «حیاط کوچک با دیوارهای بلند» را ایجاد کرده و تضادهای ارزشی و منافع راهبردی خود را بر ثبات و هماهنگی فضای سایبری اولویت داده‌اند.

جامعه بین‌المللی باید به نظام حکمرانی امنیت شبکه جهانی با سازمان ملل به عنوان پلتفرم کانونی، پایبند باشد. کشورها باید به فلسفه رایزنی گسترده، کمک مشترک و منافع مشترک پایبند باشند، مدل‌های همکاری را ابداع کنند، از اقتدار و نقش سازمان ملل دفاع نمایند و آن را ارتقاء بخشند و نظام حکمرانی امنیت شبکه جهانی را در مسیری عادلانه، منصفانه و کارآمد حرکت دهند.