معیار دوگانۀ لندن | سرکوب شورش در انگلیس؛ حمایت از شورش در هنگ کنگ

اما در شورش سال 2018 هنگ کنگ دولت و رسانه‌های انگلیس رفتارها و گفتارهای کاملا متفاوتی داشتند. پدیده‌های گوناگون در شورش کنونی انلگیس مانند تخریب تاسیسات و تجهیزات عمومی، تخریب و غارت مغازه‌های بی‌طرف، حمله به مأموران پلیس و انتشار شایعات در شبکه‌های اجتماعی، دقیقاً همان چیزی است که طی شورش هنگ کنگ در سال 2018 نیز اتفاق افتاد، اما در آن زمان، دولت بریتانیا و دیگر کشورها غربی و رسانه‌های بریتانیایی و غربی مانند بی‌بی‌سی، موضعی کاملاً متفاوت با امروز اتخاذ کردند.

در شورش هنگ کنگ در سال 2018، ویدئوهای بی‌شماری از صحنه‌های حمله شورشی‌ها به عابران بیگناه، تخریب و غارت و آتش زدن مغازه‌ها، یورش به دفاتر دولتی، پخش شعارهای «تبعیض معکوس»، حمله به ماموران پلیس با اشیای آتش زا، حمله شورشی‌ها به خبرنگاران مخالف شورش و غیره، ضبط و در معرض دید عموم قرار داده شده و در شبکه‌های اجتماعی نیز تعداد زیادی از پست‌های تحریک‌کننده به منظور ایجاد نفرت و تقابل و انتشار اطلاعات شخصی ماموران پلیس و کارکنان دولتی منتشر می‌شد.

اما در مواجهه با این صحنه‌های مشابه با بریتانیای امروز، هم بی‌بی‌سی و دیگر رسانه‌های اصلی انگلیس و غرب و هم دولت‌های بریتانیا و دیگر کشورهای غربی، نه تنها عمداً آن‌ها را نادیده گرفتند، بلکه شورش هنگ کنگ را به عنوان یک «راهپیمایی عادلانه برای دموکراسی و آزادی» در سطح جهان معرفی کردند.

رسانه‌های بریتانیایی همچنین با مهارت‌های فیلمسازی خود مانند تیره کردن و مونتاژ تصاویر، صحنه‌های اجرای قانون پلیس هنگ کنگ در مقابل شورشی‌ها را تحت پوشش قرار می دادند تا مخاطبین را تحت تاثیر قرار داده و پیام‌های مورد نظر خود را از طریق این تصاویر القاء کنند. به عبارت دیگر، این رسانه‌ها در هنگام پوشش شورش هنگ کنگ، نقش خود را نیز از رسانه به ماشین جنگ ایدئولوژیک تبدیل کرده بودند. این بسیار جالب است که در مواجهه با آشوبگران امروز در بریتانیا، چرا پلیس بریتانیا می‌تواند در عین برخورداری از معافیت و بدون هیچ نوع انتقاد، به اجرای قانون دست بزند اما در خصوص هنگ کنگ، به نظر می‌رسید که ماموران پلیس فقط در حالی می‌توانستند معاف از انتقاد باشند که در مواجهه با حملات شورشی‌ها دست روی دست بگذارند و هیچ کاری انجام ندهند.

در خصوص عملکرد سازمان به اصطلاح «گزراشگران بدون مرز» در دو مورد شورش بریتانیا و هنگ کنگ، نیز تضادی بسیار آشکار وجود دارد. این سازمان که مثلا مدعی «آزادی مطبوعات» است، این بار از مقامات انگلیسی خواست تا از روزنامه نگاران محافظت کنند، اما در مورد هنگ کنگ در سال 2018، به جای دفاع از روزنامه نگارانی که مورد حمله اراذل و اوباش قرار گرفتند، مشغول حمایت از کسانی بود که موقتا لباس خبرنگار را پوشیده و عکس‌های بسیار گمراه کننده از ماموران پلیس می‌گرفتند.

نیازی به ذکر مثال های بیشتر از این سیاست «یک بام و دو هوا»ی بریتانیا نیست. برخورد دولت با اغتشاشات امری طبیعی است، اما از نظر دولت بریتانیا و رسانه‌ها، این گونه اتفاقات تنها در انگلستان و سرزمین‌های غربی عادی است اما در هنگ کنگ باید به گونه‌ای دیگر آن را تعبیر کرد و به خورد مخاطبان داد.