توسعه زیر سایه صلح میسر است نه جنگ

سه شنبه «عید نیمه پاییز» یکی از اعیاد سنتی چین بود. به دلیل اینکه در این روز ماه کامل‌ترین شکل خود را می‌گیرد، این عید نیز نماد همبستگی و وحدت در فرهنگ چین تلقی می‌شود. چینی‌ها این روز را در صلح می‌گذرانند.

دقیقا در آستانه این عید، دو رویداد بین‌المللی پرشکوه در چین با حضور مهمانان گرامی ایران در چین برگزار شد که یکی، مجمع زنان سازمان همکاری شانگهای در شهر «چینگ دائو» و دیگری مجمع نظامی «شیانگ شان» در پکن بود.

در این دو رویداد که به ترتیب «زهرا بهروزآذر» معاون رئیس جمهور ایران در امور زنان و خانواده و امیر دریادار «حبیب الله سیاری» شرکت کردند. مهمانان در این رویدادها درباره صلح صحبت کردند و تاکید کردند توسعه اقتصادی و اجتماعی فقط زیر سایه صلح میسر است و با تضمین امنیت مشترک، دنیا از آینده زیبای مشترک نیز برخوردار خواهد بود.

با این حال، واقعیت بین‌المللی کنونی به ما می‌گوید که این طور نیست که همه کشورها اینگونه فکر کنند و برای برخی کشورها، توسعه و شکوفایی آنها مبتنی بر صلح نیست، بلکه مبنای آن جنگ است.

اقدامات ایالات متحده و انگلیس برای دمیدن بر آتش درگیری جاری روسیه-اوکراین تسریع و تشدید شده است. آنها از یک سو مذاکرات صلح را تضعیف می‌کنند و از سوی دیگر تشدید این درگیری را افزایش می‌دهند و این نهایتا اوکراین است که بیشترین هزینه را می‌دهد.

«آنتونی بلینکن» و «دیوید لمی» وزرای خارجه آمریکا و انگلیس طی سفر چهارشنبه هفته گذشته خود به اوکراین از بسته‌های کمکی جدید برای این کشور جنگ‌زده خبر دادند. این نخستین سفر در این سطح طی دهه گذشته محسوب می‌شود.

طبق گزارش‌ها، ایالات متحده قرار است 700 میلیون دلار در قالب کمک‌های بشردوستانه و انرژی به اوکراین بدهد و در عین حال حال انگلیس هم حدود 800 میلیون دلار در قالب کمک مالی و تجهیزات نظامی به کی‌یف اعطا خواهد کرد. متاسفانه، در میانه این باور متحدان غربی که درگیری اوکراین در حال وارد شدن به یک «لحظه حساس» است، سفر مشترک بلینکن و لمی هدفش به ارمغان آوردن صلح نبود.

به عقیده کارشناسان سفر وزرای خارجه ایالات متحده و بریتانیا به اوکراین بازتاب نگرش سیاسی واشنگتن و لندن است. این دو کشور قصد دارند اطمینان حاصل کنند که اوکراین موضع افراطی و سازش ناپذیر دارد و روسیه را از طریق کمک‌های غرب به اوکراین دچار فرسایش کنند. نیت واقعی آنها دمیدن بر شعله‌های جنگ و اطمینان یافتن از این است که اوکراین به عنوان یک آلت دست در این درگیری طولانی، به خدمت خود ادامه می‌دهد.

اکنون بیش از دو سال و نیم از بحران اوکراین می‌گذرد و دقیقا تحت مداخله آشکار و پنهان کشورهای غربی مانند آمریکا و انگلیس قرار دارد به گونه‌ای که بارها فرصت‌های صلح از دست رفته است.