«نشست چهارجانبه»؛ ابزاری برای مهار غیرمنصفانه چین

تلاش‌های این چهار کشور برای کنترل این آب‌ها، که در تمام مدت به سیاه‌نمایی چین هم پرداخته‌اند، استانداردهای دوگانه‌ای را نشان می‌دهد که زیربنای این ائتلاف فرضی «ارزش‌های مشترک» است.

مهار اقتصادی و فناوری

این چهار کشور علاوه بر امنیت دریایی بر زیرساخت فناوری از جمله نیمه رساناها، هوش مصنوعی و انرژی پاک – حوزه‌هایی که چین در آنها گام‌های قابل توجهی برداشته است، تمرکز کرده‌اند. «شبکه احتمالی زنجیره تامین نیمه رسانای چهار کشور» به عنوان راهی برای ایمن سازی زنجیره‌های تامین جهانی نشان داده شده اما آشکارا با هدف مقابله با تسلط فزاینده چین در دنیای فناوری نیز طراحی شده است.

این تلاش برای ایجاد شبکه‌های فناوری جایگزین که چین را مستثنی می‌کند یک راهبرد عمدی برای انزوای اقتصادی پکن است حتی با اینکه فناوری چین به بخشی لاینفک از زنجیره‌های تامین جهانی تبدیل شده است.

به طور خلاصه، این چهار کشور در حال استفاده از این همکاری به ظاهر موجه برای لاپوشانی نیت واقعی خود به منظور مهار چین هستند. نشست چهارجانبه اخیر تازه‌ترین مثال از نحوه تغییر کاربری این گروه برای خدمت به منافع راهبردی آمریکاست.

در حالی که لفاظی جا داده شده در بیانیه مشترک حاکی از آن است که این چهار کشور در تلاش برای تامین صلح و ثبات در منطقه آسیا-اقیانوسیه هستند، اما واقعیت این است که آنها در حال ایجاد یک محیط قطبی‌شده در منطقه‌ای هستند که چین در آن به شکلی ناعادلانه مورد سیاه‌نمایی و مهار قرار می‌گیرد.

ظهور چین نباید به عنوان یک تهدید نگریسته شود. چهار کشور مذکور به جای تلاش برای پیشبرد یک دستور کار مهار باید در جهت همکاری واقعی با پکن تلاش کنند و بر چالش‌های مشترک مثل تغییرات اقلیمی، کاهش فقر و توسعه منطقه‌ای تمرکز نمایند.