چندی پیش، در منطقه نمایندگی احیای روستاها در شهر هوای نینگ استان آن هویی، یک مجتمع جامع صنعت کشاورزی مدرن مرکب از مرکز نمایش دستاوردهای کاشت زغال اخته آبی (بلوبری)، مزارع کارآمد، خیابان تفریحی و تجاری، مرکز پژوهشی و علمی، مرکز آموزش حرفه‌ای کشاورزان، مرکز خلاقیت فرهنگی و پارک فرهنگ کشاورزی، با سرمایه 1.7 میلیارد یوانی راه‌اندازی شد. این مجتمع گروه هایی از گردشگران را به خود جلب کرده‌است.
هر سال در فصل برداشت زغال اخته آبی، عطری خوش از این میوه لذیذ در فضای منطقه پر می شود. در پایگاه‌های کاشت زغال اخته آبی در 20 روستای شهر هوای نینگ، این میوه به رنگ نیلی متمایل به سیاه، سبز روشن و بنفش در می آید. این دانه‌های درشت و خوشرنگ زیر نور آفتاب، عطری فوق العاده دارند. با توجه به کاشت گسترده زغال اخته آبی، تقریبا تمام تپه‌های شهرستان هوای نینگ که قبلا پوشیده از خاک زرد بی حاصل بود، حالا پوششی آبی بر تن دارد و منظره ای منحصر به فرد از خود ایجاد کرده‌است.
ساعت شش بعد از ظهر، کارگران شرکت زغال اخته آبی شنگ فنگ شهرستان هوانگ دون مشغول بسته‌بندی چهار تن از این میوه هستند که به تازگی چیده شده‌است. این محصول با کامیون یخچالی، جداگانه به میادین میوه و تره بار در شانگهای، نان جینگ و هانگ جوئو منتقل می شود تا به دست ساکنان محلی برسد. شهرستان هوانگ دون، لقب «نخستین شهرستان زغال اخته آبی استان آن هویی» را دارد. در سال 2020، مساحت زمین زیر کشت زغال اخته آبی در کل شهرستان هوانگ دون به حدود 333 هزار متر مربع افزایش خواهد یافت. طبق اطلاعات، این شهرستان برنامه دارد تا یک شهرک مدرن و فراگیردر زمینه زغال اخته آبی ایجاد کند تا شهر هوای نینگ را به شهری با یک پارک پر رونق گردشگری زیست محیطی و صنعت کشاورزی مدرن تبدیل کند و در عین حال، گزینه‌های بیشتری برای زندگی و گردشگری در اختیار مردم قرار دهد.
در دره روستای دنگ لین شهرستان شی جینگ شهر هوای نینگ، گل ماگنولیا بیش از 500 سال است که شکوفا شده است. هر سال در فصل بهار، بیش از 200 هزار اصله درخت ماگنولیا شکوفه می دهد و پوشش جدید گل دارش، کل دره را آراسته می کند. تعداد زیادی از گردشگران از سراسر کشور برای تماشای چنین منظره ای زیبا به شهر هوای نینگ سفر می کنند. پیش از سال 2008 میلادی، به منظور حفاظت از کوهستان سرسبز، شهرستان شی جینگ دستور ممنوعیت قطع درختان را صادر کرد، بر این اساس، روستاییان درآمدزایی از طریق «نابودی کوه» را به فراموشی سپرده و شروع به بستن مسیر کوهستان به منظور کاشت درخت کردند. پس از چند سال تلاش، زیبایی بار دیگر به کوهستان بازگشت و ساکنان محلی در دامنه آن، اقامتگاه های روستایی را بنا کردند تا با غذاهای محلی و روستایی و مناظر طبیعی از مسافران از جاهای مختلف کشور پذیرایی کنند.
