پای دیوار بزرگ، شعر بریکس فصلی از صلح را ترسیم می کند

جشن فرهنگی فرامرزی در پای دیوار بزرگ چین برپا شد. شاعران ده کشور بریکس در اینجا جمع شدند تا از شعر به عنوان پلی برای انتقال زیبایی صلح، دوستی و تنوع فرهنگی استفاده کنند. این رویداد نه تنها زیبایی و شکوفایی دیوار بزرگ را نشان داد، بلکه از طریق تلاوت و اشتراک گذاری خلاقانه، طنین روح مرزهای جغرافیایی را درنوردید، پیوندهای فرهنگی بین کشورها را تعمیق بخشید و به تبادلات فرهنگی بین کشورها احساسی قوی بخشید.

شعرهای کاظم واعظ زاده شاعر ایرانی« روح رفته» و «گرگی در باد » تصویری از کاوش روح و خودیابی را به تصویر می کشد. از طریق تصاویر گلدان ها، پنجره ها و گرگ ها، میل به دنیای ناشناخته و بی باکی از رویارویی با تاریکی را ترسیم می کنند. «لحظه» از جریان زمان به عنوان سرنخی برای ردیابی خاطرات نیاکان استفاده می کند و از گرامی داشتن و تفکر هر لحظه زندگی می گوید.

آثار «کلید» و «نهنگ» کیانوش خان محمدی یکی دیگر از شاعران ایرانی مبتکرانه است. «کلید» از چیزهای بی اهمیت روزانه به عنوان نقطه شروع استفاده می کند و به طرز ماهرانه ای استعاره از دست دادن و جستجوی عشق را به تصویر می کشد و پشیمانی عاطفی و پشتکار عمیق را منتقل می کند. «نهنگ» قصیده ای برای پدر است که با مقایسه نهنگ و اقیانوس، عشق عمیق پدرانه و وسعت زندگی را نشان می دهد.

محمدحسین بهرامیان، دیگر شاعر ایرانی، آثارش را با احساسی عمیق بازخوانی کرد و یکی از شعرهای او به نام «وقتی همه نامردند» جذابیت خاصی داشت. او با احساسات شخصی قوی و بینش عمیق نسبت به واقعیت اجتماعی، داستان مبارزه و رستگاری یک زن را در دنیایی ناعادلانه بیان می کند. در این شعر از کنایه «تولد دوباره از خاکستر» زرها در قرآن استفاده شده است که حتا در شرایط سخت می توان روح انسان را مانند ققنوس از نو متولد کرد که الهام بخش است.

این تبادل شعر نه تنها یک جشن ادبی، بلکه گفت و گوی روح است. در کنار دیوار بزرگ، شاعران کشورهای بریکس مشترکاً چشم اندازی زیبا از صلح و تفاهم را بافته اند.