سرکوب اعتراضات در دانشگاه‌های ایالات متحده؛ تعبیر نادرست «رویای آمریکایی»
موج جدیدی از تظاهرات حمایت از فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا در جریان است. در 75 سال گذشته، هیچ وقت در دانشگاه‌های آمریکا شاهد تظاهراتی به گستردگی شش ماه گذشته برای حمایت از فلسطین نبوده‌ایم.
پس از یورش پلیس نیویورک به محوطه دانشگاه کلمبیا و دستگیری ده‌ها معترض حامی فلسطین، تظاهرات‌ها به سرعت به بیش از 20 دانشگاه معروف مانند دانشگاه‌های «ییل»، «هاروارد»، «ام آی تی»، «پرینستون»، «کالیفرنیا»، «برکلی»، «بوستون» و «کارولینای شمالی» گسترش یافته اما دانشجویان معترض اغلب با برخورد خشن پلیس مواجه می‌شوند.
در واقع، از اواخر سال گذشته، موج جدیدی از تظاهرات پشتیبانی از فلسطین و آتش بس غزه در بسیاری از دانشگاه‌های ایالات متحده به راه افتاده است. در آن زمان، روسای دانشگاه هاروارد و دانشگاه پنسیلوانیا و سایر دانشگاه‌ها تلاش کردند تا از آزادی بیان در محوطه دانشگاه محافظت کنند و از تنبیه مستقیم دانشجویان معترض خودداری نمایند اما تحت فشار بسیاری از سیاستمداران و سرمایه داران یهودی الاصل ثروتمند آمریکا قرار گرفته و این باعث شد که روسای دانشگاه پنسیلوانیا و دانشگاه هاروارد یکی پس از دیگری استعفا کنند.
شاید به دلیل وجود چنین فشار هشدارآمیزی، در تظاهرات اخیر در دانشگاه‌ها، «مینوش شفیق» رئیس دانشگاه کلمبیا تظاهرات دانشجویان را «یهود ستیزانه» توصیف کرد و از پلیس خواست برای متفرق کردن و دستگیری تظاهرات‌کنندگان وارد محوطه دانشگاه شود.
آنچه در پی آن رخ داد، این بود که سیاستمداران آمریکایی این تظاهرات دانشجویان را به عنوان «اظهارات خطرناک» و «یهود‌ستیزی» تفسیر کردند. «جو بایدن» رئیس جمهور ایالات متحده هم گفت که «اظهارات خشونت آمیز اخیر علیه یهودیان نوعی یهود ستیزی آشکار و بسیار خطرناک است.»
این در حالیست که آنها در تظاهرات خود خواستار آتش‌بس در غزه و صلح هستند و تظاهرات نیز محدود به جمعیت مسلمانان آمریکایی نیست. سازمان‌های دانشجویی آمریکا که تظاهرات را راه اندازی کرده، اتهام «یهود ستیزی» علیه دانشجویان معترض را رد کرده‌اند. یک سازمان دانشجویی در کلمبیا بیانیه‌ای صادر و اعلام کرد: «ما قاطعانه هر شکلی از نفرت یا تعصب را رد می‌کنیم. دانشجویان معترض شامل فلسطینی‌ها، مسلمانان، عرب‌ها، یهودیان و سیاه پوستان هستند.»
گزارش‌ها نیز حاکی از آن هستند که اکثر تظاهرات‌ها در دانشگاه‌ها مسالمت آمیز بوده است. مثلا در دانشگاه ییل، دانشجویان معترض خواستار آن شدند که بنیاد دانشگاه خود را از سرمایه گذاری در شرکت‌های تولیدکننده اسلحه آمریکایی که «به نسل کشی فلسطینی‌ها کمک می‌کنند» صرف نظر کند.
پس از آغاز دور جدیدی درگیری فلسطین و اسرائیل، جانبداری آشکار آمریکا از اسرائیل و ادامه کمک‌های آن به اسرائیل مورد انتقاد شدید مردم آمریکا و جامعه بین‌المللی قرار گرفته و مقامات ایالات متحده باید به این موضوع پی ببرند و از تعبیر تظاهرات و خشم دانشجویان آمریکا با عناوین ساده‌ای مثل «اظهارات خطرناک» و «یهود‌ستیزی» منصرف شوند.
آنچه امروز در دانشگاه‌های آمریکا اتفاق افتاده ضربه‌ای سنگین به ارزش‌ها و «آزادی بیان» به عنوان قسمتی از «رویای آمریکایی» زده و تعبیر نادرست از این «رویای آمریکایی» محسوب می‌شود. اگر وضعیت کنونی ادامه یابد، این«رویای آمریکایی» ممکن است به چشم اندازی خیال‌پردازانه تبدیل شود.