کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام حیاط خلوت آمریکا نیستند
واشنگتن به جای پرداخت واقعی به نیازها و نگرانی‌های کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام در حال استفاده از آنها به عنوان آلت دست صرف در بازی ژئوپلتیکی خود است.
آمریکا که دهه‌هاست به کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام بی اعتنایی کرده، اخیرا به طور ناگهانی به سراغ آنها رفته و با لفاظی‌های پوچ و وعده‌های تو خالی مدعی شده که «از آنها حمایت می‌کند.»
«لیندا توماس-گرینفیلد» نماینده دائم ایالات متحده در سازمان ملل در یک رویداد اندیشکده‌ای که هفته اخیرا برگزار شد، گفت: ما آن دیگر گزینه‌ها را در اختیار آنها قرار می‌دهیم. و آن گزینه‌های دیگر به معنای این است که ایالات متحده هوای آنها را دارد، آمریکا شانه به شانه در کنار آنهاست برای پرداختن به برخی چالش‌هایی است که چین در حال مجبور کردن برای پرداختن به آنهاست.
این لفاظی چین‌هراسانه نه فقط غیرصادقانه است بلکه کاملا توهین آمیز نیز هست. ایالات متحده که در منطق خطرناک رقابت مجموع صفر گیر افتاده، به تخریب تبادلات و همکاری میان چین و کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام روی آورده است.
واشنگتن همچنین ماهیت منفعت طلبی سیاست خارجی آمریکایی را نمایان ساخته، چیزی که مزیت راهبردی را به مشارکت و همبستگی واقعی ترجیح می‌دهد.
به نظر می‌رسد ایالات متحده در تعاملاتش با کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام از طریق دیدار رسمی بلندپایه، تاسیس سفارتخانه‌های جدید، برگزاری نشست‌های سطح بالا یا دادن وعده کمک‌هایی که محقق نشده، روی یک هدف کلی متمرکز شده و آن مقابله با چین است.
این تمرکز واحد بر مقابله با چین سوالاتی را درباره انگیزه‌ها و اولویت‌های واقعی ایالات متحده در منطقه اقیانوس آرام به وجود آورده است.
آمریکا به جای پرداخت واقعی به نیازها و نگرانی‌های کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام در حال استفاده از آنها به عنوان آلت دست صرف در بازی ژئوپلتیکی خود است. این رویکرد نه تنها اعتماد را تضعیف می‌کند بلکه الگوی استثمار کشورهای کوچکتر برای دستاوردهای راهبردی آن را دائمی می‌کند.
علی‌رغم تضمین‌های توخالی واشنگتن درباره همبستگی با کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام، اقدامات ایالات متحده فقط کمبود اعتمادی که در این منطقه با آن روبروست را، تعمیق بخشیده است. ناکامی تحقق وعده‌های فراوان، بیش از پیش اعتماد به تعهد آمریکا به شرکای اقیانوس آرمش را از بین برده است.
زخم‌های ابدی ناشی از 67 آزمایش هسته‌ای انجام شده در جزایر مارشال که بین سال‌های 1946 و 1958 انجام شده نیز به عنوان یک لکه ننگ شوم برای اعتبار ایالات متحده محسوب می‌شود. پیامدهای زیست‌محیطی و سلامتی این آزمایشات با گذشت دهه‌ها همچنان مایه زحمت و رنج این منطقه است و آسیب ابدی ناشی از اقدامات ایالات متحده را خاطر نشان می‌‌سازد.