صنعت تراشه جهان گروگان سیاست «اول آمریکا»

«جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا شاید به سلف خود (دونالد ترامپ) علاقه‌ای نداشته باشد اما قطعا میراث زیادی از او به وی رسیده است.

بایدن سه شنبه 9 آگوست (18 مرداد)، قانون «تراشه و علم» را به امضاء رساند، لایحه‌ای که بیش از 52 میلیارد دلار را در قالب یارانه و اعتبارهای مالیاتی در اختیار شرکت‌های تولید کننده تراشه قرار می‌دهد تا سرمایه‌گذاری‌های خود را در صنعت تولید نیمه‌رساناها را افزایش دهند. او در مراسم امضای قانون تراشه گفت: امروز، روزِ تولیدکنندگان است. امروز آمریکا متولد می‌شود.

غم انگیز است که شاهد باشیم ایالات متحده که روزی ستون نظم تجارت لیبرال بود، حالا درونگرا، ملی‌گرا و طرفدار حمایت از مصنوعات داخلی شده است. این رویکرد همچنین، امری خطرناک برای دو حزب دموکرات و جمهوریخواه است که به اعطای حجم گسترده‌ای از یارانه داخلی به عنوان راهی برای افزایش حس رقابت در یک صنعت روی آورده‌اند، صنعتی که رقابت در آن بر استعداد و مهارت تکیه دارد نه سختکوشی.

«کریستین مک‌دنیل» معاون دستیار سابق وزارت خزانه داری آمریکا در مصاحبه‌ای با شبکه «فاکس نیوز» گفت که قانون مذکور صرفا «سیاستی اشتباه در زمانی اشتباه» است. به عقیده وی ریشه قدرت بازار در صنعت نیمه‌رساناها در طراحی، پژوهش و توسعه و حق مالکیت معنوی آن نهفته است.

مک‌دنیل تاکید کرد: نیازی به استفاده از دلار مالیات‌دهندگان برای جان دادن به این صنعت در آمریکا، نیست.

ریشه اصلی تب دو حزبیِ پشت لایحه مذکور که بسیاری آن را ضدآمریکایی می‌دانند، تعصب ضد چینی است. این رویکرد کاملا در تمام بخش‌های این قانون به وضوح دیده می‌شود. یکی از شروط شرکت‌هایی که قرار است یارانه دریافت کنند این است که نمی‌توانند 10 سال پس از دریافت کمک دولت آمریکا، در چین تولید خود را داشته باشند.

بسیار ساده لوحانه است اگر تصور کنیم خارج کردن شرکت‌های تولید نیمه رسانای آمریکایی به خارج از چین بتواند مزیتی مثبت ایجاد کند.

بر اساس داده‌های «SEMI» (انجمن صنعت جهانی شرکت‌های فعال در حوزه زنجیره تامین طراحی و تولید الکترونیک)، چین طی دو سال متوالی بزرگترین خریدار واحدهای تولید تراشه بوده است. «فو لیانگ» تحلیلگر مستقل فناوری در مصاحبه با نشریه «گلوبال تایمز» گفت اگر شرکت‌های تولید تراشه زنجیره تامین خود را به ایالات متحده منتقل کنند، مبلغی که از دولت آمریکا دریافت می‌کنند قادر است به سختی هزینه‌های هنگفت خروج از چین را پوشش دهد-به‌ویژه به دلیل اینکه این کمک‌های دولتی همیشگی نیستند.

تحلیلگران معتقدند که چین همچنان تنها کشور توانمند در عرصه تولید گسترده قطعات نیمه‌رسانا با قیمتی نسبتا ارزان است. هیچ بازار نوظهور دیگری قادر نیست به جایگاه مشابه چین برسد و قطعا آمریکا هم با این دستمزد بالای کارگر و عدم ظرفیت‌های تولید هم نمی‌تواند به چین برسد.