صلح و توسعه «سازمان همکاری شانگهای» در مقابل رویکرد تقابلی و نابودگرانه «ناتو»

بیست و دومین نشست شورای سران سازمان همکاری شانگهای جمعه 16 سپتامبر (25 شهریور) با موفقیت در شهر باستانی سمرقند ازبکستان به پایان رسید. «شی جین پینگ» رئیس جمهور چین با ایراد سخنرانی مهمی در این نشست بر حفظ «روح شانگهای»، تقویت همبستگی و همکاری و ترویج ساخت یک جامعه نزدیکتر شانگهای با یک آینده مشترک تاکید کرد.

وی افزود که سازمان همکاری شانگهای تدریجا یک مسیر جدید برای توسعه و رشد یک سازمان بین‌المللی را کشف کرده و مجموعه‌ای از تجربیات موفق و مهم را تشکیل داده و جمع آوری کرده که قرین اعتماد متقابل سیاسی،‌ همکاری متقابل سودمند، برابری، شفافیت و جامعیت، انصاف و عدالت است.

این پنج تجربه ارزشمند به طور کامل «روح شانگهای» مبنی بر اعتماد متقابل، سود متقابل، برابری، رایزنی، احترام به تنوع تمدن‌ و جستجوی توسعه مشترک را تجسم بخشیده است.

با مقایسه رفتارهای متفاوت و نتایج مشارکت چین در سازمان همکاری شانگهای و سازمان ناتو به رهبری آمریکا طی دو روز گذشته، درک این نکته دشوار نیست سازمان شانگهای با حضور چین در مسیر صحیح قرار گرفته است.راه طولانی است اما مقصد چندان دور نیست. بر عکس ناتو به سرکردگی آمریکا مشتاق وارد شدن به تقابل گروهی و‌ ایجاد تهدید جدی برای صلح و ثبات جهانی است.

آقای «شی» هنگام صحبت درباره تاکید سازمان همکاری شانگهای بر برخورد برابر با یکدیگر، گفت که تمام کشورها اعم از کوچک و بزرگ باید به طور برابر با آنها برخورد شود، اصل اجماع از طریق رایزنی دنبال شود،‌ به هنگام مشکلات بزرگتر رایزنی بیشتری صورت گیرد و کشورهای کوچک مورد ارعاب کشورهای بزرگ قرار نگیرند.

چین در چارچوب سازمان همکاری شانگهای هرگز خود را یک کشور بزرگ نپنداشته و همواره در برخورد با دیگر کشورها رعایت اصل برابری را کرده و به دنبال منافع متقابل و نتایج برد-برد بوده است.

چین در عین حال که توسعه خود را تحقق بخشیده به پیش راندن توسعه مشترک دیگر اعضای سازمان شانگهای از طریق مزایای بازار داخلی خود، قدرت تولید،‌ فناوری و سرمایه‌اش کمک کرده است.

چین از سال 2013 فعالانه هم‌راستایی ابتکار «کمربند و جاده» با راهبردهای توسعه ملی دیگر کشورهای عضو را ترویج کرده و کمک‌های مثبتی به توسعه و شکوفایی این کشورها کرده است.

این در شرایطی است که ناتو تحت رهبری ایالات متحده به اسم یک سازمان «دفاعی» بی‌مهابا جنگ‌هایی را علیه کشورهای مستقل به راه انداخته،‌ صلح و منطقه‌ای و جهانی را تضعیف کرده و به مرگ شمار کثیری از انسان‌های بیگناه دامن زده است.