استاندارد دوگانه غرب در قبال چین؛ این بار «جمعیت» عامل حمله به چین!
همیشه در گزارش‌های رسانه‌های غرب درباره چین می‌توانیم ذهنیت‌های کاملا متضاد با هم را ببینیم. آشکارترین نمونه‌های آن، بحث «فروپاشی چین» و بحث «تهدید چین علیه جهان» است. اما از لحاظ منطقی چگونه امکان دارد یک کشور هم در حال فروپاشی باشد و هم تهدیدی برای جهان محسوب شود؟
اخیرا این نوع تضاد مجددا هویدا شد و این بار درباره جمعیت چین.
سازمان ملل در گزارش اخیر خود پیش‌بینی کرد هند از لحاظ جمعیت از چین سبقت می گیرد و تا اواسط سال جاری میلادی به جای چین، به پرجمعیت‌ترین کشور دنیا تبدیل می‌شود. از روزهای پیش از این رویداد، رسانه‌های غربی موجی از تبلیغاتی را به راه انداخته و گزارش‌های زیادی را با یک موضوع اصلی منتشر کردند، مبنی بر آنکه «یگانه عامل موفقیت اقتصادی 40 ساله چین جمعیت عظیم آن بوده و این عامل در حال از بین رفتن است و چین سقوط می‌کند.»
این در حالیست که 40 سال پیش زمانی که چین وضعیت اقتصادی ناگواری داشت مخصوصا زمانی که چین سیاست تک فرزندی را اجرا می‌کرد، رسانه‌های غربی جمعیت عظیم چین در آن زمان را بار سنگینی بر دوش این کشور و باعث عقب افتادگی اقتصادی چین در آن زمان می‌دانستند.
البته به دلیل آنکه آن زمان شبکه اینترنت وجود نداشت، امروز پیدا کردن یک گزارشی دال بر وصف فوق سخت است اما کماکان می‌توان در سایت وزارت بهداشت آمریکا، مقالات پشتیبان این موضع رسانه‌های آمریکا در آن زمان از جمله مقالاتی تحت عنوان «چین: باری بر دوش منابع و محیط زیست» را پیدا کرد.
اما امروز که چین دچار کاهش جمعیت شده، غربی‌ها دیگر درباره « بار سنگین ناشی از جمعیت» صحبت نمی‌کنند بلکه بر از بین رفتن «برتری جمعیتی» چین تاکید می‌کنند. استاندارد دوگانه تر از این چه می‌تواند باشد؟
رسانه‌های غربی اکنون از یک سو، به همین سادگی و به طور خودسرانه، جمعیت عظیم چین را یگانه عامل موفقیت اقتصادی 40 ساله چین می‌دانند، اما از سوی دیگر، به طور بسیار مفصل و مسئولانه، به تحلیل چگونگی دستیابی هند به «برتری جمعیتی» می‌پردازند.
به عنوان مثال روزنامه «نیویورک تایمز» در یکی از گزارش‌های خود، فرا رسیدن «عصر هند» پس از سبقت آن از چین از لحاظ جمعیت را وابسته به چهار عامل اصلی از جمله استفاده درست هند از جمعیت خود و تعیین مسیر صحیح توسعه در هند توصیف کرد. باید گفت ذکر موضوع « تعیین مسیر صحیح توسعه در هند» در این مقاله نشان می‌دهد نیویورک تایمز نسبت به جمعیت هند تامل بسیار عمیقی انجام داده است.