چرا عدم مداخله نظامی آمریکا در مساله تایوان یک اقدام عاقلانه است؟

«فرنز گایل» افسر سابق نیروی دریایی ایالات متحده و از کارمندان پیشین وزارت دفاع این کشور یادداشتی تحت عنوان «عاقلانه خواهد بود اگر آمریکا در مساله تایوان مداخله نظامی نکند»، در روزنامه «گلوبال تایمز» به رشته تحریر در آورده است. لازم به ذکر است که این یادداشت نشان دهنده دیدگاه شخصی نویسنده است نه موضع دولت ایالات متحده.

گایل در یادداشت خود آورده است: آقای «هو شی‌جین» سردبیر سابق روزنامه «گلوبال تایمز» فرصتی دیگر را برای ایالات متحده فراهم ساخت تا متوجه خطرات و بیهودگی تداوم مداخله در امور داخلی حاکمیتی چین شود. او در یادداشت اخیر خود تاکید کرد نخبگان آمریکایی می‌توانند از چین «متنفر» باشند اما باید در عین حال از چین بترسند و روش چین برای برخورد با مساله تایوان را بپذیرند زیرا در حقیقت این تنها گزینه در دسترس برای ایالات متحده است.

صحبت آقای هو دیپلماتیک و آشتی‌جویانه بود و تاکید داشت که آمریکا هنوز فرصت دارد تا یک مسیر متفاوت را که به جنگ ختم نمی‌شود، برگزیند. اما نخبگان آمریکایی قطعا نصحیت او را رد می‌کنند درست مثل اسلافشان از سال 1949.

بنا بر این شاید این دسته از نخبگان ترجیح بدهند به دیدگاه‌های یک آمریکایی و یک کارمند دولتی سابق، یک وطن‌پرست که کشورش را دوست دارد، و احساس می‌کند باید دیدگاه‌های آقای هو را قبل از آنکه خیلی دیر شود، با توجه به واقعیات جدی مد نظر قرار دهد، گوش فرا دهند.

سردبیر سابق گلوبال تایمز نوشته بود علاقلانه خواهد بود اگر ایالات متحده پیش از مداخله نظامی دوباره به این اقدام خود بیاندیشد زیرا مدرنیزاسیون کمی و کیفی نظامی چین توازن قدرت دو سوی تنگه و جهان را تغییر داده است. قطعیت برتریِ متعارف و هسته‌ای راهبردی ایالات متحده در جنگ بر سر تایوان در واقع از بین رفته است. همانطور که هو شی‌جین اشاره کرده پکن از متحدسازی دوباره چین واحد با استفاده از زور منصرف نخواهد شد، اگر این چیزی باشد که باید انجام داده شود.

اگر چین گزینه متحدسازی دوباره با استفاده از زور را انتخاب کند، حتی شاید یک فرمان ریاست جمهوری پیشگیرانه برای تمام نیروهای نظامی به منظور عقب نشینی عاقلانه باشد.

از چشم انداز واقعیت‌های شناختی و فیزیکی، این گزینه تنها راه برای تمام روسای جمهور آمریکاست تا نفوذ منطقه‌ای ایالات متحده، نیروهای مشترک داوطلب و خاک آمریکا را حفظ کنند. همچنین تعدیل یا ساکت کردن جدایی‌طلبان تایوان اقدامی پسندیده در جهت پذیرش واقعیت‌های غیرقابل‌انکار خواهد بود.

برخی هشدار خواهند داد که اگر رئیس جمهور این واقعیت‌ها را بداند و مسیر را تغییر دهد، نقاط ضعف امنیت ملی آمریکا را تایید کرده‌اند که در غیر این صورت به صورت محرمانه از آن حفاظت می‌شود. با این وجود، علی‌رغم اطمینان آنها، ارتش آمریکا، آژانس‌های امنیت ملی، صنعت دفاعی و رسانه‌ها فاقد خویشتن‌داری هستند.