چرا عدم مداخله نظامی آمریکا در مساله تایوان یک اقدام عاقلانه است؟

آنها بیش از 30 سال است به وسیله بزرگنمایی و تبلیغات اطلاعات مفید، برای کسب منافع مالی و سیاسی یک تصویر مقایسه‌ای نگران‌کننده در حوزه افکار عمومی ترسیم کرده‌اند. تحقیقات گسترده نشان می‌دهده که ایالات متحده بخاطر سیاست تایوانِ خود در خطری بسیار بزرگ قرار دارد.

در تحلیل موازنه قدرت، ارتباط مقایسه‌های نظامی فیزیکی با لحاظ حوزه شناختی-اخلاقی که در آن نقاط قوت اراده‌های مخالف مقایسه می‌شود، رنگ می‌بازد. مسلما سرنوشت جزیره تایوان برای چین بیشتر از ایالات متحده و متحدان آسیایی و اروپایی که اتحادی ضعیف دارند، اهمیت دارد. در حقیقت، آمریکا و غرب جنگ شناختی بر سر جزیره تایوان را سال‌های سال پیش در سال 1949 باخته‌اند. برای آمریکا جای خوشبختی است که هنوز گلوله‌های واقعی شلیک نشده، اگرچه این فاجعه به سرعت در حال نزدیک شدن است.

وقتی فقط 38 درصد آمریکایی‌ها از استقرار نیروهای نظامی این کشور در صورت حمله سرزمین اصلی چین به تایوان، حمایت می‌کنند، فقدان عزم و خواسته ایالات متحده برای جنگ با چین روشن و آشکار می‌شود. در تفاوتی فاحش، اتحاد دوباره چین واحد یک اولویت احساسی اصلی برای 1.4 میلیارد شهروند چینی ملی‌گراست.

بدون اینکه آمریکا شکست بخورد یا عقب نشینی کند، میدان جنگ قطعا فراتر از جزیره تایوان خواهد رفت، به منطقه هند-اقیانوسیه کشیده می‌شود، و به طور بالقوه خاک ایالات متحده را در بر می‌گیرد. بنا بر این بهتر است ترس فورا جایگزین شک و تردید آمریکا شود.

این در طبیعت انسان است که اظهارات رقبا را نپذیرد. اما پیام آقای هو شی‌جین، در عین حال که به مذاق نخبگان آمریکایی خوش نمی‌آید، کاملا صحیح است.

آمریکایی‌ها اظهارات هو را به قیمت به خطر انداختن خودشان نادیده می‌گیرند. اگر هنوز شک و تردید وجود دارد، خوانندگان آنگاه باید توجه عمیقی به هموطنان آمریکایی در ایالات متحده با این دیدگاه که چه کسی می‌خواهد نصیحت آقای هو را به عنوان یک واقعیت عینی تایید کند، معطوف دارند.