ناتو با بهانه چین نمی‌تواند «رویای آسیا-اقیانوسیه» خود را محقق کند
اولا، اکثریت گسترده کشورهای منطقه آسیا-اقیانوسیه ناتو را نمی‌پذیرند یا از آن استقبال نمی‌کنند. ناتو مدعی است که ائتلافی از ارزش‌هاست در حالی که کشورهای منطقه آسیا-اقیانوسیه نظام‌ها و ویژگی‌های تمدنی متنوع دارند که به این معناست که آنها ناتو را که ارزش‌های غربی و برتر بودن نهادینه آن را ترویج می‌کند، نخواهند پذیرفت.
ایالات متحده، ناتو را به مثابه ابزاری راهبردی برای حفظ هژمونی می‌انگارد در حالی که اکثر قریب به اتفاق کشورهای منطقه آسیا-اقیانوسیه از هژمونی متنفرند و با آن مخالف و نمی‌پذیرند ناتو هژمونی را بر این منطقه تحمل کند.
ناتو از یک منظر کاربردی دارای تاریخچه طولانی ایجاد و تحریک جنگ‌ها پس از جنگ سرد است. درگیری روسیه-اوکراین در حال حاضر به درازا کشیده که به شکلی مستقیم با دمیدن مستمر ناتو به شعله‌های این جنگ، ارتباط دارد. این واقعیت زنگ خطر را برای اکثریت کشورهای منطقه آسیا-اقیانوسیه به صدا در آورده است.
تصور اینکه بذر راهبرد ناتو در آسیا-اقیانوسیه بتواند در زمینی که کلا مخالف جنگ است و بر همکاری‌های توسعه‌ای تمرکز دارد، زنده بماند، دشوار است.
ثانیا، در درون ناتو نیز اعضای زیادی وجود دارند که مقابل «آسیا-اقیانوسیه‌سازی ناتو» مقاومت می‌کنند. اعضای اروپایی ناتو امیدوارند که ناتو بر مسائل امنیتی خود اروپا تمرکز کند. آنها بر این باورند که استفاده از منابعشان در منطقه آسیا-اقیانوسیه کارکرد امنیتی ناتو در اروپا را تضعیف خواهد کرد.
قدرت‌های سنتی اروپا مثل آلمان و فرانسه و همچنین بیشتر کشوهایی که پس از جنگ سرد به ناتو پیوستند، ملاحظاتی را درباره حضور روزافزون ناتو در منطقه آسیا-اقیانوسیه دارند. «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه مکررا اظهار داشته که اروپا باید «خودمختاری راهبردی» خود را دنبال کند. او همچنین سال گذشته هشدار داد که ناتو نباید فراتر از اقیانوس اطلس شمالی گسترش یابد.
در عین حال با اینکه ناتو سعی در بزرگنمایی «تهدید چین» داشته، بیشتر اعضای آن روابط پایدار خود با چین را حفظ کرده و اکثریت کشورهای منطقه آسیا-اقیانوسیه نیز چین را لنگرگاه ثبات و رفاه منطقه‌ای و حتی جهانی می‌دانند.
برای ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزیلند که ناتو از آنها حمایت کرده دشوار است که از همکاری عملگرایانه با چین آن هم فقط برای تامین منافع خود با آمریکا دست بکشند.
هر اندازه که ناتو بزرگنمایی کند و جنجال به راه اندازد نمی‌تواند این حقیقت را کتمان کند که هم در داخل و هم از خارج به دام افتاده، چه رسد به این واقعیت که منبع تهدید برای ثبات جهانی است.
به اصطلاح راهبرد آسیا-اقیانوسیه ناتو طرحی برای تحریک جدایی، تقابل و حتی جنگ و در خدمت هژمونی ایالات متحده است. این مخالف روند تاریخی است و چیزی جز شکست و ناکامی در انتظار آن نیست.