ناتو با بهانه چین نمی‌تواند «رویای آسیا-اقیانوسیه» خود را محقق کند
نشست سران «ناتو» از سه شنبه 9 جولای (19 تیر) در واشنگتن آغاز به کار کرده و تا پنجشنبه 11 جولای (21 تیر) ادامه خواهد داشت. امسال مصادف با هفتاد و پنچمین سالگرد تاسیس «سازمان پیمان آتلانتیک شمالی» (NATO) است. به ادعای آمریکا، این «بلندپروازانه‌ترین اجلاس از زمان پایان جنگ سرد» است. با این وجود، شبیه نشست‌های ناتو طی سه سال گذشته، دستور کار رویداد واشنگتن چیز جدیدی نیست و همچنان «تقویت توانمندی‌های نظامی، کمک به اوکراین و برنامه مشارکت جهانی» است.
«ینس استولتنبرگ» دبیرکل ناتو در کنفرانس خبری پیش از این نشست گفت «ما باید همکاری نزدیک‌تری با شرکای خود در منطقه آسیا-اقیانوسیه» برای برخورد با چین و دیگر کشورها داشته باشیم. رسانه‌های به شکل گسترده‌ای این اظهارنظر این گونه تفسیر کردند که ناتو از چین به عنوان بهانه‌ای برای مداخله در منطقه آسیا-اقیانوسیه و حفظ هژمونی آمریکا استفاده می‌کند.
ناتو به عنوان میراث به جا مانده از جنگ سرد و بزرگترین گروه نظامی جهان، از زمان شکل‌گیری ابزاری برای آمریکا به منظور وارد شدن در تقابل ائتلافی و کنترل و مستثنی کردن دیگر کشورها بوده است. ناتو طی جنگ سرد تحت رهبری ایالات متحده، با کنترل کشورهای اروپای غربی به مهار شوروی سابق پرداخت.
ناتو پس از پایان جنگ سرد به وسیله کنترل کشورهای اروپایی، روسیه را به حاشیه راند. آمریکا طی دهه گذشته تمرکز راهبرد جهانی خود را به آسیا-اقیانوسیه تغییر داده و چین را یک رقیب راهبردی خود لحاظ کرده است. ناتو تلاش داشته نفوذ خود را در آسیا-اقیانوسیه گسترش دهد، امری که روند بسیار خطرناکی محسوب می‌شود.
دنیای خارج طی سال‌های اخیر شاهد این بوده که در اجلاس ناتو، تحت رهبری آمریکا، بیانیه‌هایی صادر شده که در آن «تهدید چین» بزرگنمایی و سعی شده چین را به یک «دشمن خیالی» تبدیل کند تا کشورهای منطقه آسیا و اقیانوسیه را مجبور سازند جانب یک طرف را بگیرند؛ رهبران ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و نیوزیلند به طور منظم در نشست‌های ناتو شرکت کرده‌اند؛ ایالات متحده همچنین برخی اعضای ناتو را تحت فشار قرار داده تا موضوع «دریای جنوبی چین»، «تنگه تایوان» و مسائل به اصطلاح «آزادی دریانوردی» را تحریک کنند و به این ترتیب تقابل میان کشورهای آسیا-اقیانوسیه را دامن بزنند و راه را برای مداخله نظامی در امور آسیا-اقیانوسیه هموار کنند.
به ظاهر آمریکا مستمرا در حال ایجاد یک نسخه «آسیا-اقیانوسیه‌ای» از ناتو است. اما در باطن، برای ناتو ایجاد یک «احاطه» مقابل چین در آسیا دشوار است چه رسد به مثلا معماری جدید امنیتی در منطقه آسیا-اقیانوسیه.