ناکامی شتابان ناتو سرنوشت محتوم همدستی با آمریکا در «جهانی سازی»
«موفقیت» و «توانمندی» ادعاییِ ناتو که آمریکا و ناتو امروز به آن می‌بالند به معنای خطر بیشتر و بزرگتر برای جهان است. تمام نیروهای دوستدار صلح در جامعه بین‌المللی باید به حد کافی در قبال این تمایل خطرناک هوشیار باشند. ناتو به توسعه خود در اروپا ادامه داده و دستان سیاه خود را به سوی منطقه «آسیا-اقیانوسیه» دراز کرده است؛ اقدامی که با هدف نفوذ دادن سیاست‌های گروهی و تفکر تقابلی در ادغام منطقه‌ای و جهانی سازی اقتصادی صورت می‌گیرد.
اگر به ناتو اجازه داده شود تمام مشکلات جهان را با تفکر گروهی مدیریت کند، تمام جهان را به شکلی اجتناب ناپذیر اردوگاه‌محور، متفرق و متخاصم می‌شود و با تقویت کارکردهای ناتو، ابرهای جنگ متراکم‌تر می‌شوند، امری که یک تهدید بسیار واقعی است.
بر اساس اعلام رسانه‌های ایالات متحده، بیشتر مردم آمریکا اهمیتی به نشست ناتو در واشنگتن نمی‌دهند. بی اعتنایی نیز یک دیدگاه قلمداد می‌گردد که احتمالا در جهان غرب شاخص و فراگیر است.
تقویت ناتو به بهای رفاه مردم تمام کشورها از جمله غرب تمام شده است. بایدن همچنین به این نکته بالید که بودجه دفاعی 2 درصدی تولید ناخالص داخلی (GDP) کشورهای عضو در آینده به یک حرف آخر تبدیل خواهد شد که به قیمت هزینه‌های رفاه اجتماعی و منابع توسعه بسیاری از کشورهای غربی خواهد بود.
باید توجه کرد اگر از این بودجه برای کمک به کشورهای در حال توسعه استفاده شود، تا چه اندازه می‌توان گرسنگی و فقر را حل کرد.
در حال حاضر آمریکا بیشتر درگیری‌های جهان را به سوی چین متوجه ساخته و ناتو نیز با پیروی از این رویکرد، رقابتش با چین را تقویت کرده است.
این نه فقط مخالفت‌ها از جانب کشورهای آسیا-اقیانوسیه را به دنبال داشته بلکه گلایه و شکایت اعضای اروپایی آن را نیز به همراه داشته است.
«ویکتور اوربان» نخست وزیر مجارستان که کشورش رئیس گردشی اتحادیه اروپاست، اخیرا طی مقاله‌ای در نشریه آمریکایی «نیوزویک» هشدار داد اگر ناتو تقابل را به جای همکاری و جنگ را به جای صلح برگزیند و به طور خاص به دنبال «جهانی سازی» باشد، شکست شتابان آن اجتناب ناپذیر است.