بریکس؛ «عرصه بزرگ همکاری برد-برد» بهجای «محفل کوچک با ذهنیت جنگ سرد»
چهاردهمین اجلاس رهبران بریکس از 23 تا 24 ژوئن (2 تا 3 تیر) برگزار شد. این نشست «بیانیه پکن» را تصویب و منتشر کرد. با توجه به آنکه توسعه جهان وارد دوره جدیدی از تغییرات متلاطم و تحولات بیسابقهای شده، انتشار «بیانیه پکن» از اهمیت ویژهای برخوردار است.
بیانیه پکن که نشاندهنده اجماع کشورهای بریکس است، 89 بار به «توسعه» و 105 بار به «همکاری» اشاره کرده است. همانطور که «شی جین پینگ»، رئیس جمهوری خلق چین خاطرنشان کرد، «کشورهای بریکس نه یک باشگاه بسته هستند و نه یک محفل کوچکِ انحصاری، بلکه یک خانواده بزرگ هستند که به یکدیگر کمک میکنند و شرکای خوبی برای همکاری برد-برد محسوب میشوند».
اتفاقاً همزمان با نشست بریکس، اجلاس سران اتحادیه اروپا در بروکسل برگزارشد و پس از آن اجلاس G7 و ناتو نیز برگزار خواهند شد. به زعم رسانههای آمریکا، دو اجلاس بعدی «وحدت بیسابقه» را در قبال «چالشهای بزرگ» به تصویر میکشد و از «اردوگاه دموکراتیک غرب با محوریت آمریکا» محافظت میکند. این تعابیر باعث میشود افکار عمومی ناخودآگاه به دوران جنگ سرد برگردند، اما تفاوت روشنش این است که در نشست سران بریکس بر گشایش، فراگیری و همکاری برد-برد تاکید شد نه بلوکبندی انحصاری که یادآور دورانی مشمئزکننده است.
رئیس جمهور شی جین پینگ در شامگاه 24 ژوئن ریاست نشست «گفتگوی سطح بالا درباره توسعه جهانی» را به شیوه ویدئویی برعهده گرفت. این نشست در واقع سومین حضور مهم رهبر چین در طول مجامع بریکس بود.
در نشست «شیامن» یعنی پنج سال پیش، شی جین پینگ از رهبر پنج کشور دعوت کرد تا در گفتگو بین کشورهای بازارهای نوظهور و کشورهای در حال توسعه شرکت و مدل جدیدی از همکاری تحت عنوان «بریکس پلاس» را راهاندازی کنند.
آقای «شی» مکرراً نیت اصلی «بریکس پلاس» را بیان کرده که همانا بزرگتر کردن دایره دوستان بریکس و گستردهتر کردن شبکه شرکای آن است. در نشست گفتوگوی امسال، ترکیب «بریکس پلاس» قویتر شده بود. علاوه بر اعضای بریکس، تعداد کشورهای شرکت کننده دعوتشده از 5 کشور به 13 کشور افزایش یافت. در میان آنها، اندونزی، تایلند، کامبوج، قزاقستان، فیجی، آرژانتین و سنگال به ترتیب ریاست دورهای گروه هفت، اَپک APEC، آسه آن، کشورهای مستقل مشترک المنافع، مجمع جزایر اقیانوس آرام، جامعه کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب و اتحادیه افریقا هستند.